بزرگنمايي:

راه ترقی - مهر / ابوالقاسم متولیان فعال فرهنگی در یادداشتی به فیلم «چشم بادومی» و پدیده کی‌پاپ پرداخت.
ابوالقاسم متولیان فعال فرهنگی در یادداشتی به فیلم «چشم بادومی» ساخته ابراهیم امینی که در چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، پرداخت.
متن این یادداشت بدین شرح است:
«به نظر من ابراهیم امینی سینماگر قابل و ارزشمندی برای سینمای ایران است و یک اصالت فرهنگی و سینمایی در او هست که نمی‌دانم چه‌طور می‌شود توضیح‌اش داد. شاید برگردد به تعهد اجتماعی او. ولی به‌هرحال، هم حال خوبی با فیلمش گرفتیم و هم ایده‌ای فرهنگی به ما داد که بسیار قابل بحث است. شاید اصلاً چاره بسیاری از چالش‌های فرهنگی ما در قشر نوجوان، دست حکومت و دست‌گاه‌ها نباشد.
«چشم بادومی» می‌گوید مسئله ساده‌تر از این حرف‌ها است و والدین می‌توانند خودشان این گره‌ها را باز کنند. چرا؟ چون همه حس و حال نوجوان را والدین هم، روزی تجربه کرده‌اند. کافی است بتوانند تجربه فردی خود را به مدیا تبدیل کنند و با نوجوان‌شان به اشتراک بگذارند. یا در واقع تجربه را برای فرزندشان نمایشی کنند. فقط لازم است کمی جسورانه عمل کنند. شاید این ایده ساده‌انگارانه باشد، اما معتقدم سخت قابل تأمل است. این یک ساده‌انگاری فضایی و فانتزی نیست. البته اساساً سینما مسائل دنیای واقعی را ساده می‌کند. ولی سادگی مانع ادراک مطلب نیست؛ بلکه می‌تواند برای درک بهتر واقعیت، کمک‌کننده یا تسهیل‌گر باشد.
اما نکته اصلی در مورد اثر ابراهیم امینی این است که درباره‌اش راحت می‌شود بحث مضمون کرد و نوشت: «چشم بادومی می‌گوید …» چرا که فیلمی بالغ است و از آب و گل درآمده است. چفت و بست سینمایی قابل قبولی دارد و نقص‌ها در حد قابل عرض نیستند. گرچه نمی‌شود گفت که برجسته‌ترین اثر جشنواره امسال است.
ولی گذشته از بحث فیلم، فکرم درگیر این شده که چه خفتی دارد ما مردمی که داعیه انقلاب جهانی و اسلام داریم، خوار یک پدیده‌ پیزوری مثل کی‌پاپ بشویم. هرچند که عمقی ندارد و به یک تب کوتاه‌مدت می‌ماند، اما تا بخواهید سطح دارد و دامن بسیاری از مردم را گرفته ...
شما چه می‌گویید؟ چه کم داریم که گرفتار این تب می‌شویم؟»