بزرگنمايي:

راه ترقی - ورزش 3 /این روزها بار دیگر بحث بازگشت نیمار به بارسا در آینده‌ای نزدیک مطرح است، اما آیا این تصمیم درستی خواهد بود؟
این را چندین منبع تایید کرده اند که شاید ستاره برزیلی با درخشش در سانتوس برای بازگشت به بارسا و سطح اول فوتبال دنیا آماده شود ولی در اسپورت معتقدند این یک تصمیم ریسکی برای بارسا خواهد بود.
این بخشی از مقاله منتشر شده در اسپورت است: نوستالژی ذاتاً فریبنده و یک سلاح بسیار قدرتمند است. گییِم گیسبرت، خواننده گروه مانل، این موضوع را به خوبی خلاصه کرد و وقتی از او پرسیده شد چرا فکر می‌کند مردم همچنان از او آهنگ‌هایی شبیه به آلبوم اولش را می‌خواهند. او گفت: «همه ما موسیقی را با لحظات احساسی مرتبط می‌کنیم، یک ارتباط عاطفی بین آهنگ‌ها و لحظات زندگی ما وجود دارد. احتمالاً دلشان برای آهنگ‌ها تنگ نشده، بلکه دلتنگ سال انتشار آلبوم هستند و به فضای آن موقع می‌روند.»
این اظهارنظر به خوبی توضیح می‌دهد که نوستالژی چگونه عمل می‌کند. این موضوع در فوتبال نیز اتفاق می‌افتد، زیرا ما بازیکنان فوتبال را با دوره‌های خاصی از زندگی خود مرتبط می‌کنیم. چیزی شخصی در احساساتی وجود داشت که دیدن دوباره نیمار (33 ساله) با پیراهن سانتوس در بسیاری از مردم ایجاد کرد. این تصویر بسیاری را به دوران نوجوانی‌شان بازگرداند، به زمانی که همه چیز ممکن به نظر می‌رسید و آنها جوان بودند.
همین اتفاق با خاطره نیمار در لباس بارسلونا نیز رخ می‌دهد: حتی لامین یامال با این تصویر بزرگ شده است. نیمار بخشی از خاطرات احساسی بسیاری از هواداران بارسلونا است. و به همین دلیل است که هر بار صحبت از بازگشت او به موضوعی حساس تبدیل می‌شود.
طبیعی است که برخی از آنها هنوز نسخه‌ای امیدوارکننده از نیمار را تصور کنند. این طبیعی است زیرا او یکی از آن بازیکنانی است که فوتبال را به یک رویداد تماشایی تبدیل می‌کند و بخشی از یک دوره شاد بود.
از نظر استعداد خالص، از زمان مسی هیچ بازیکن دیگری مانند او در بارسلونا وجود نداشته است. اما واقعیت فعلی او بسیار متفاوت است: سطح فوتبال نیمار از زمانی که به عربستان رفت، چند پله پایین‌تر آمده است. آن تصمیم یک بیانیه کامل از اهداف او بود: تأیید عمومی این که رقابت فوتبالی دیگر اولویت او نبود. یک مصدومیت جدی در زانو نیز او را از بهترین نسخه خود دورتر کرده است.
فکر کردن به امکان بازگشت نیمار اکنون یک وسوسه جذاب است، اما نباید یک امکان واقعی باشد. خود بازیکن نیز به نظر می‌رسد در نوستالژی مطلق گیر کرده است: نیمار نوستالژی را از همان لحظه‌ای که بارسا را به‌خاطر پاری سن‌ژرمن ترک کرد، احساس کرد.