بزرگنمايي:

راه ترقی - همشهری / « آخرین نامه به رئیس جمهور » عنوان یادداشت سردبیر روزنامه همشهری، دانیال معمار است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
آقای رئیسی! سلام
هنوز بهت‌زده رفتن‌تان هستم. هنوز آنقدر تمرکز ندارم که بتوانم کلمات را در سوگ شما به بند بکشم. اما دوست دارم با تمام وجود بگویم خسته نباشید آقای رئیسی عزیز.
 خداقوت آقای رئیس‌جمهور. چه تعابیر عمیق و دقیقی بود از زبان رهبر انقلاب در مورد شما: «رئیس‌جمهور مردمی و با‌کفایت و پرتلاش». در این 3سال، ما بیشتر از آنکه تصاویر شما را پشت میز ببینیم، میان مردم شهرها و روستاها دیدیم. بیشتر از آنکه در پایتخت باشید، از این شهر به آن روستا و آبادی می‌رفتید تا مشکلات گوشه‌گوشه ایران را ببینید. 47سفر به استان‌های کوچک و بزرگ کشور در 33ماه، آماری است که فقط از عهده یک رئیس‌جمهور «با‌کفایت و پرتلاش» برمی‌آید.
آقای رئیس‌جمهور! یادمان نمی‌رود وقتی رهبر انقلاب از وضعیت اقتصادی دهه90 گلایه کرد، شما بودید که آستین‌ها را بالا زدید تا این بار دل امام‌‌تان را شاد کنید. هم ناجی هپکو شدید و هم ماشین‌سازی تبریز و کارخانه ارج و قند یاسوج و نساجی مازندران و... . چرخیدن چرخ این کارخانه‌های تعطیل، فقط باز شدن قفل درهای چند کارخانه نبود، باز شدن سفره هزاران هزار کارگری بود که حالا می‌توانستند نانی به خانه ببرند؛ باز‌شدن چهره همسر و فرزندان آنها بود که حالا لبخند رضایتی‌ روی لبانشان نشسته بود.

آقا‌سید عزیز! شما رئیس دولتی بودید که توانست پایین‌ترین نرخ بیکاری 2دهه اخیر را ثبت کند. فقط هم این نبود؛ بهترین عملکرد در کنترل رشد نقدینگی، کاهش 20درصدی تورم، رکوردشکنی در تجارت خارجی و... . رهبر ما درست گفت که طعن بدخواهان نتوانست شما را متوقف کند. چه توقفی؟ وقتی توانستید بسیاری از شاخص‌های اقتصادی کشور را به نفع مردم ارتقا دهید. وقتی توانستید با تغییر نگاه در دیپلماسی خارجی، عزت را به مردم‌تان بازگردانید. وقتی توانستید نهضت ملی مسکن راه بیندازید و به عدد 2.6میلیون مسکن در حال ساخت برسید.
خادم‌الرضا! خادم مردم! رئیسی عزیز! دیدید چطور مردم برای تشییع شما به خیابان آمدند؟ مگر می‌شود این مردم باهوش و وقت‌شناس در تشخیص خادم واقعی خود غفلت کنند؟ مگر می‌شود تلاش بی‌وقفه شما را در خدمت به‌خود ندیده باشند؟ خیلی‌ها در این 3سال تلاش کردند شما را از چشم این ملت بیندازند، اما انتخاب خدا چیز دیگری بود. خدا خواست که شما مدال لیاقت را از خود همین مردم بگیرید. این تشییع میلیونی نشان داد که شما عزیز مردم هستید. خودتان گفته بودید که سکوی پرش و قرب‌ الی‌الله، گره‌گشایی از زندگی مردم است. در حدیث نبوی آمده که مردم اهل و عیال خداوند هستند و نزدیک‌ترین راه برای رسیدن به خداوند، خدمتگزاری به همین اهل و عیال است. آنقدر گره از کار این مردم باز کردید که خود خدا آغوشش را برایتان باز کرد و شما را در‌بر‌گرفت.
شهید سیدابراهیم رئیسی! اولش زبان‌مان نمی‌چرخید، اما حالا که فکر می‌کنم می‌بینم چقدر هم این کلمه «شهید» به اسم‌تان می‌آید. عزیز دل مردم ایران! ما شما را فراموش نمی‌کنیم. شما هم به یاد ما باشید. ما مطمئنیم شما باز هم هوای ما را دارید، حواستان به ایران ما هست، ما را می‌بینید و سلام ما را می‌شنوید که فرموده‌اند: «أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یرزَقونَ».