بزرگنمايي:

راه ترقی - ایسنا /بر اساس تحقیقات اخیر دانشگاه می سی سی پی، یک قاشق شکر ممکن است به کاهش مصرف داروهای شیمی‌درمانی کمک کند و می‌تواند عوارض جانبی مضر درمان سرطان را کاهش دهد.
با این حال، به جای یک قاشق شکر، محققان سعی کردند از گلیکوپلیمرها، پلیمرهای ساخته شده با قندهای طبیعی مانند گلوکز، برای پوشاندن ذرات ریز که داروهای ضدسرطان را مستقیماً به تومورها می‌رسانند، استفاده کنند. آنها دریافتند که گلیکوپلیمرها به جلوگیری از چسبیدن پروتئین‌ها به نانوذرات کمک می‌کنند و پاسخ ایمنی بدن به درمان را کاهش می‌دهند؛ در نتیجه، بدن بهتر می‌توانست به درمان پاسخ دهد.
توماس ورفل، دانشیار مهندسی بیومدیکال می‌گوید: قلب واقعی مشکل این است که داروهای سرطان به طور باورنکردنی سمی هستند. آنها یک پنجره درمانی بسیار باریک دارند، به این معنی که دُزی که در آن کار می‌کنند، بسیار نزدیک به دُزی است که در آن سمی می‌شوند. بنابراین دریافت دُز کافی برای خلاص شدن از شر تومور، باعث ایجاد عوارض می‌شود.
این اتفاق می‌افتد زیرا کسری از داروی سرطان به تومور سرطانی می‌رسد، در بیشتر موارد، بسیار کمتر از یک درصد به تومور سرطانی می‌رسد؛ بیش از 99 درصد به جاهای دیگر بدن می‌رود.
نشت داروی سمی به سایر قسمت‌های بدن می‌تواند باعث بیماری‌های جدی مانند سرطان خون، واکنش‌های آلرژیک و حتی ایجاد سرطان‌های دیگر شود. با این حال، اگر تعداد بیشتری از داروی ضدسرطان به تومور برسد، این عوارض جانبی می‌تواند کاهش یابد.
نانوذرات یک گزینه مؤثر برای درمان سرطان هستند و می‌توانند داروها را مستقیماً به تومورها برسانند. اما پروتئین‌ها، از جمله آنهایی که پاسخ ایمنی را تحریک می‌کنند، تمایل دارند در اطراف نانوذرات جمع شوند و باعث می‌شوند بدن درمان را به عنوان یک مهاجم خارجی نشان دهد.
به نقل از ستادنانو، کنت هولوگالا و همکارانش به تازگی نتایج تحقیقی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد می‌توان با استفاده از یک پوشش قندمانند روی نانوذرات، داروی ضدسرطان را بهبود بخشید. هولوگالا می‌گوید: PEG (پلی اتیلن گلیکول) در 30 سال گذشته استاندارد طلایی برای محافظت از این ذرات در برابر این اتفاق بوده است. هنگامی که برای اولین بار استفاده می‌شود، بسیار خوب عمل می‌کند. اما پس از اولین بار، سیستم ایمنی بدن می‌تواند دارو را به سرعت تشخیص داده و آن را به عنوان ذره خارجی علامت‌گذاری کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، دارو نمی‌تواند به تومور برسد و کار کند.
به گفته محققان، گلیکوپلیمرها چنین مشکلی ندارند. وی می‌افزاید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که نانوذراتی که ما استفاده می‌کنیم، به طور قابل‌توجهی پاسخ‌های ایمنی ناخواسته را کاهش می‌دهند و در عین حال تحویل دارو را هم در مدل‌های سلولی و هم در مدل‌های حیوانی به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهند.